POCZĄTEK JEST ZAWSZE TRUDNY

Pierwsze dni w przedszkolu są dużym przeżyciem zarówno dla dziecka jak i dla rodziców. Dziecko na kilka godzin musi rozstać się z rodzicem, pozostając w nowym miejscu i dostosowując się do reguł panujących w przedszkolu. Dla jednych dzieci okaże się to łatwe do zaakceptowania i bez problemu wejdą i zostaną w sali. W grupie będą także dzieci, które są płaczliwe i będą miały problem z pokonaniem lęku przed nowym środowiskiem. Wszystkie te złe odczucia są naturalną obroną małego dziecka przed tym co nowe i nieznane. Dziecko rozpoczynające przygodę z przedszkolem musi się przystosować do warunków nowego otoczenia.
Okres adaptacyjny trwa zazwyczaj od kilku tygodni do kilku miesięcy. Niektóre dzieci płaczą dopiero po kilku dniach lub tygodniach. Głównym warunkiem pozytywnej adaptacji przedszkolnej jest przekonanie u dziecka, że rodzice zawsze po nie przyjdą. Potrzeba na to sporo czasu i cierpliwości. Ważne, żeby od pierwszego dnia nie zostawiać dziecka od razu na 9 godzin, lecz sukcesywnie każdego dnia zwiększać ilość godzin w przedszkolu

POSTAWA RODZICÓW

Aby proces adaptacji dziecka w przedszkolu przebiegł w miarę sprawnie musi zaistnieć ścisła współpraca między rodzicami, a nauczycielem. Tylko wspólny wysiłek ułatwi dzieciom przystosowanie się do nowego otoczenia, jakim jest przedszkole. Postawa rodziców ma decydujące znaczenie dla pozytywnego przebiegu adaptacji dziecka w przedszkolu. Jeśli rodzice sami mają wątpliwości, czy podjęli słuszną decyzję, dziecko natychmiast to wyczuje i będzie jeszcze bardziej niepewne. Kiedy zobaczą łzy u rozstającej się z nim mamy to obudzi się w nich lęk, co go czeka w nowym miejscu. Najlepszym wsparciem rodziców jest stanowczość i zdecydowanie.

adaptacja

 

Drogi Rodzicu, może pomóc Twojemu dziecku:

  • Krótkie pożegnanie
  • Szybkie opuszczenie przedszkola
  • Spokój i opanowanie
  • Dotrzymywanie obietnic
  • Uśmiech rodzica
  • Dziecko przyprowadzone na własnych nogach
  • Słowa typu: „miłej zabawy”, „baw się dobrze”

Drogi Rodzicu, warto unikać:

  • Długich pożegnań
  • Przeciągającej się rozmowy przed salą
  • Kłamstwa typu: „mama idzie do sklepu i zaraz wróci”
  • Stanie w drzwiach i obserwowanie
  • Dziecko na rękach – trudniej Wam się będzie rozstać
  • Straszenie dziecka np. „Jak nie zostaniesz to zabiorę Ci zabawkę”
  • Poganianie dziecka
  • Niedotrzymywanie obietnic np. „zabiorę Cię po obiadku”
  • Zakazane zwroty: „nie bój się”, „przepraszam, ale musisz tu dzisiaj zostać”, „przykro mi, ale muszę iść do pracy”

JAK WSPIERAĆ SAMODZIELNOŚĆ DZIECKA

- Słuchać dziecka, jeśli mówi „ja sam”, to należy dać mu szansę spróbować
- Stopniować trudności, aby dziecko osiągnęło sukces
- Nie wyręczać
- Wspierać i motywować dziecko: „na pewno dasz radę”, „uda Ci się”

PAMIĘTAJMY!
Dzieci, które są samodzielne, lepiej radzą sobie w nowych sytuacjach są pewniejsze siebie i mają wyższe poczucie własnej wartości.

PRZEDSZKOLNY SZYK MODY I URODY

- ubiór, który nie krępuje ruchu
- koszulkę z krótkim rękawem
- rozpinaną bluzę
- włosy uczesane tak, aby nie przeszkadzały w zabawie
- wygodne spodnie lub legginsy
- pantofle, które dziecko potrafi samodzielnie założyć
- do przedszkola buty na rzepę (wiązane wtedy, jeśli dziecko potrafi samodzielnie zasznurować)

RODZICU PAMIĘTAJ:

  • Ubrania mogą się zniszczyć w trakcie zabawy
  • Dziura w spodniach, to tylko dowód na to, ze dziecko świetnie się bawiło
  • Nie przejmuj się plamami, na wszelki wypadek przygotuj zapasowy komplet ubranek